Na eerder in februari een wat tegenvallende korte vorstperiode te hebben gehad, werd ons eind februari zomaar het binnenvallen van de Russische beer voorspeld. Eerst nog wat twijfelachtig alleen door de Europese meteorologen en pas in een later stadium ook door de Amerikanen. Met de verwachte heel zonnige dagen zou ijs op onze baan met zwart asfalt alleen maar mogelijk zijn als het flink koud zou worden, dat was dus spannend.
Nadat het water er op donderdag 22 februari was opgepompt volgden de dagen dat de kou met een harde wind onze kant op werd gedreven. De wind was zo hard dat er overal en ook bij ons sprake was van de nodige windwakken.
Maar zoals verwacht deed ook de zon zich gelden. Een strook van 1,5 tot 2 meter breed, waar het water het minst diep is en de zon vol op staat lag de ene dag bedekt met ijs en de volgende dag weer open. Het aangebrachte lichtgekleurde zand om de invloed van de zon te verminderen had daarbij niet het gewenste effect. Een volgende keer dan toch met kalk aan de slag om dit probleem proberen de baas te worden.
Op maandagavond 26/2 hebben we een proef gedaan met het opspuiten van het streethockeyveldje. Na drie uur werk lag er een ijsvloertje van een paar millimeter. De volgende dag met een heerlijk zonnetje aan de hemel was dit ijs binnen net zoveel uren al weer volledig weg gedooid.
De actie van afgelopen zomer om de randen langs de baan te bestrijken met bitumen heeft succes gehad. Het waterpeil daalde vrijwel niet, waardoor er voldoende water over bleef om te bevriezen. Anders was dit een probleem geworden. Uiteindelijk toen de vorst matig werd, bevroor ook het wind-/zonwak en konden we op donderdag 1/3 open. Het kostte ons wel het verlies van een schaatsdag voordat het wak bij de opstapplaats dik genoeg was. Zonder dit wak hadden we nog wel een dag eerder open gekund.
Door het gedwongen wachten op het dichtvriezen van het wak was het andere ijs zo dik geworden dat het zagen een hele klus was. Ook vroor de zaagsnede bij de harde vorst al weer heel snel dicht. Het laten zakken van het ijs leidde daardoor tot de nodige scheurvorming, maar door te dweilen (super koud) kon dat al weer snel worden opgevangen. Erg leuk was het om veel complimenten over de kwaliteit van het ijs te mogen ontvangen.
Uiteindelijk hebben we drie dagen (in maart!) verantwoord kunnen schaatsen, waarbij juist veel jonge kinderen en ook de nodige volwassenen uit de gehele regio van de gelegenheid gebruik hebben weten te maken.
Tot slot mag ook wel eens worden gesteld, dat de verwachtingen van de meteorologen deze keer goed zijn uitgekomen! We kijken al wel weer uit naar de volgende winter, waarin het volgens onze eigen bronnen, gaat knallen!